Een tijdje terug was ik in Antwerpen om te lunchen met iemand die ik al vele levens ken. En zoals dat in België kan gaan als je naar een goed restaurant gaat, dronken we lekkere rode wijn erbij. Die steeg al snel naar mijn hoofd. Daardoor kon ik tijdens ons gesprek minder makkelijk vertrouwen op mijn vermogen om e.e.a. aan te voelen via mijn lijf. En dat vermogen is juist heel fijn als je aandachtig naar een goede vriendin wilt luisteren. In plaats daarvan schakelde ik over op helderweten. Op ineens weten.
Dat deed ik door verbinding te maken met dat deel dat weet dat alles één is. Het centrum van mijn hart. Het was de allereerste keer dat ik zo bewust omschakelde. Ik doe dat normaal zonder nadenken, bijvoorbeeld tijdens een situatie waarin ik anderen mag assisteren bij hun ontwikkeling. Maar nu deed ik het omdat ik er graag voor ons wilde zijn. Aanwezig in plaats van verdoofd.
Als je trouwens wilt weten wat de reden is dat ik daarna niet alwetend verlicht naar de hemel opsteeg, dan is dat niet vanwege de wijn, maar omdat ik nog heel veel overtuigingen heb. Hele geloofssystemen, vakkundig opgebouwd uit overtuigingen die ik heb verzameld in mijn aardse leven. Die eigenlijk niet meer zijn dan dominante gedachtenpatronen. Precies wat helderweten in de weg staat. Met een oordeel geef je iets een identiteit, een naam, een vorm, een definitie. Je bent ineens dogmatisch. Gesloten. Star. Rigide. Onbuigzaam.
Voor helderweten heb je nodig dat je weet dat je niks weet. Niks gelooft. Er niks van “vindt”.
En dat mag gerust eventjes zijn. Een moment dat je geen identiteit aanneemt maar gewoon bent. Onschuldig als een kind dat opgaat in het nu. Zonder zware rugzak van oordelen die het zonder ze helemaal te doorvoelen heeft overgenomen van ouders, geliefden, school, media en maatschappij.
Er is een manier om te kijken of je geloofssystemen gebaseerd zijn op oude overtuigingen of dat ze echt van jou zijn en dat is aan de hand van de emoties die je ervaart. Voel je weerstand, boosheid, irritatie, zwaarte, verdriet, pijn, angst, afwijzing, schaamte, schuldgevoel? Dan kun je van die gelegenheid gebruikmaken om goed en bewust te kijken naar je onbewust opgebouwde overtuigingen.
Simpelweg door aanwezig te blijven in je lijf, in je gevoel, in je hart. En met al je aandacht je emoties goed te doorvoelen. Ook weer zoveel als mogelijk zonder daar wat van te vinden. Je komt dan uiteindelijk of direct ruwweg twee dingen in jezelf tegen: angst en liefde. Donker en licht. Oorlog en vrede. Kortom; dualiteit.
En precies daar, op en in dat moment, kun je gaan (leren) voelen waar je echt in gelooft.
Misschien geloof je wel in eenheid? Of in andere dimensies van zijn?
Wie het weet mag het zeggen.
